De magie van de marathon, verslag van mijn debuut in Milaan

Vandaag ging het dan echt gebeuren. Voor het eerst een marathon lopen, voor eerst zelfs verder dan 30 km. Het hoefde niet snel, doel was uitlopen en ervaring opdoen. En dat is gelukt!

Als voorbereiding op een snelle marathon dit najaar had ik besloten om in Milaan een proefmarathon te lopen. Ervaren hoe dat nu is die klassieke loopafstand. Ik heb al veel wedstrijden gelopen, maar nooit verder dan een halve marathon. En als training liep ik vorige maand twee keer 30 km. Maar wat zou er daarna gebeuren? Die trainingen vielen me overigens best tegen. Wat een end en ik ging aardig stuk.

Ik was dan ook heel benieuwd en had veel te ontdekken vandaag. Hoe reageert m’n lichaam, hoe gaat dat met gelletjes en drinken onderweg? Eén voordeel ik hoefde niet tot het gaatje te gaan. M’n trainer had me op het hart gedrukt om vooral rustig aan te doen. 4:15 min/km was genoeg en dan finishte ik ook nog eens precies onder de drie uur.

Volkslied

Ruim op tijd sta ik in het startvak. In een statige Milaneze straat, bijna vooraan net achter de Afrikaanse toplopers. Dit voelt anders. Lastig te beschrijven, maar hier staan allemaal mensen met een missie. Om mezelf te beschermen stel ik me een paar startrijen naar achter op. Het hoeft vandaag niet hard. Het volkslied klinkt (geen Lee Towers hier), de toppers worden voorgesteld, ik neem nog snel een gelletje, aftellen en we zijn onderweg.

Bij km drie zoek ik een boom op. Ik moest bij de start al plassen, maar daar was er niet echt een geschikte plek voor. Door mijn korte pauze wordt ingehaald door de groep met hazen voor 3 uur. Iets te druk vind ik, ik versnel en ga er een stukje voor lopen. Het voelt prima allemaal, maar ja ik moet ook nog ver.

Water en gelletjes

Om de 5 km staat er een drankpost en ik heb me voorgenomen ze allemaal te gebruiken. Ze delen plastic halve liter flesjes uit en dat drinkt best goed. Een uur voor de wedstrijd heb ik m’n eerste gel genomen, vlak voor de start eentje en tijdens de wedstrijd na 30, 60 en 90 minuten. Een hele onderneming zo een marathon, maar het leidt lekker af.

De km’s tikken langzaam maar zeker weg. Zo rond 18 kom ik bij de haas voor 2:55 te lopen. Ik besluit er bij te blijven. Met een man of 15 lopen we samen op in een prettig tempo. Bij een halve marathon is dit het moment waarop ik me slechter ga voelen. Maar vandaag niks aan de hand. Het tempo, de gels en het drinken onderweg doen hun werk goed.

Doorkomst halve marathon

Doorkomst halve marathon in 1:28:03. De haas loopt iets achter op schema. En terwijl het helemaal niet hoeft erger ik me er aan en automatisch ga ik iets harder lopen. Een stukje verder knijp ik m’n laatste gel leeg (smaak ananas, ook een nieuwe ervaring) en begint het aftellen. Ik reken uit dat er nog vier drankposten komen en besluit het per post aan te zien.

Tijdens de lange trainingen die ik heb gedaan was 25 km een breekpunt. Daar begon de vermoeidheid in te slaan en werd hardlopen ploeteren. Ik passeer dit punt tijdens de wedstrijd en… niks aan de hand. Wel begint er een klein stemmetje in m’n hoofd te ontstaan die zich afvraagt hoe lang dit nog goed gaat.

Persoonlijke geschiedenis

Na km 30 schrijf ik persoonlijke geschiedenis. In acht jaar hardlopen nog nooit zo ver gekomen! Voor de zekerheid pak ik nog een extra gelletje mee bij de drankpost. Liever te veel koolhydraten, dan te weinig.

Vanaf 32 km begin ik over een eindtijd na te denken. Mijn doel was net onder de drie uur. Maar als ik in dit tempo doorloop dan moet 2:55 ook wel lukken. Oké niet te veel aan denken. Het is nog tien km en ik heb al zo veel verhalen gehoord over de man met de hamer in het laatste stuk.

De laatste drankpost

We lopen nu weer in het stadse gedeelte van het parcours. Nog vijf km te gaan en ik stort nog steeds niet in. M’n tussentijden kruipen onder de 4 min/km en ik haal alleen nog maar mensen in. Bij 40 is de laatste drankpost. Ik pak nog een flesje water, neem een paar flinke slokken en dan begin ik aan het laatste stukje.

Milaan is erg mooi, maar de wegen in het centrum bestaan uit van die grote keien. Dat loopt niet zo lekker. Ook zit er tussen 41 en 42 km nog een aardige helling in het parcours. Maar op het einde wordt dat weer helemaal goed gemaakt.

Ik zie de finish

De weg loopt hier naar beneden en de borden langs de kant tellen af vanaf 500 meter. De laatste bocht zweep ik het publiek langs de kant een beetje op en de aanmoedigingen maken nog wat extra energie los. Ik zie de finish en sprint er naar toe.

2 uur 53 minuten en 50 seconden. Ik ben er! Wat was dit geweldig!

Dit is dus het magische gevoel van de marathon. Mij bevalt het wel! Kijken of dat dit najaar nog steeds zo is als ik wel tot het uiterste wil gaan…

Uitslagen marathon Milaan

Bekijk hier alle uitslagen van de marathon Milaan 2018.

Bedankt Loekie voor het kris kras door Milaan gaan om aan te moedigen en foto’s te maken!